Mijn conditie…
daar ben ik heel vlug over uitverteld: ik heb er geen!
Ik had voor de diagnose borstkanker al niet echt een goede conditie.
(roken, weet je wel).
In punten uitgedrukt zou ik me toen een 3 op 10 gegeven hebben.
Nu, na de operatie en de bestralingen en de verhuis,
heb ik zo ongeveer -3 op 10, denk ik.
Dus daar moet iets aan gedaan worden!
Geen conditie zonder moeite, conditio sine qua non.
Dus heb ik voor mezelf een programma opgesteld dat ik probeer te volgen.
Maar… zoals ik al vaker ondervonden heb is er een groot verschil tussen een programma opstellen en het uitvoeren.
Punt 1
Ik neem elke dag wat koninginnebrij, een algemene vitaminepil en twee capsules Salvestrol. Dat doe ik al een maand. Dus dat wordt geen probleem om dat verder te doen. Dit is het gemakkelijkste maar tegelijk ook duurste punt.
Punt 2
Ik werk de volgende 2 maanden halftijds om op tijd en stond te rusten en mezelf niet opnieuw voorbij te lopen zoals een paar weken geleden. Een hele dag, een halve dag, een hele dag, een halve dag. Dat ritme bevalt me perfect. Hoe het na 1 januari zal gaan, zien we dan wel weer.
Punt 3
Ik begin te sporten.
Maandag: een uurtje seniorobics.
Vlak na het werk en vlak bij het werk. Dus dat moet kunnen en dat moet vol te houden zijn, denk ik, hoop ik.
Het valt redelijk mee: een uur aan een stuk hop met de beentjes en de armen.
Het is een groepje van ca. 15 senioren. Ik ben zo ongeveer de jongste en de oudste is 84 jaar. Echt waar. Dus als zij dat kan, moet ik dat ook kunnen.
Dinsdag: anderhalf uur badminton.
Hier in mijn nieuwe gemeente. Het is tof en plezant. Ik badminton graag en het is een leuk groepje. Ik sla er wel evenveel op als naast maar als ik er op klop is het menens. Dus dat is zeker een blijver. Elke dinsdag badminton en elke dinsdag wat meer raak.
Woensdag: drie kwartier aquagym.
Gisteren was het mijn eerste en tegelijk laatste keer. Ik werk tot 18u, dan vlug vlug naar huis, wat eten, badpak aan en opnieuw in de auto naar het zwembad. Brrrr koud, nat, lastig, moeilijk, niet leuk. Het litteken trekt tegen en protesteert als ik mijn beide armen op en neer in het water zwaai. De dokter zegt dat dat net goed is maar dat ik die spier wel niet te erg mag belasten en zeker niet elke dag.
Dus: die aquagym wordt met veel plezier geschrapt in mijn agenda.
De volgende woensdagen zullen rustdagen worden. Dat zint me meer!
Donderdag: een uurtje 50+ fit.
Ook hier in de sporthal van mijn nieuwe gemeente. Ik ben al eens gaan kijken en ik ken de lesgeefster toevallig heel goed. Dus dat zie ik wel zitten. Vanavond ga ik dat vol goede moed eens uitproberen.
Vrijdag: rustdag
Zaterdag en zondag:
Naargelang de weersomstandigheden: een uurtje wandelen of fietsen of thuis op de hometrainer. Sedert deze zomer staat hier dus een hometrainer in huis. Tot nu toe heb ik die enkel afgestoft en verzet want hij staat overal in de weg. Hij is al verhuisd van de slaapkamer naar de living en omgekeerd. Nu staat hij in mijn bureau uitdagend te pronken. Ik zit daar niet graag op maar ik bedacht net iets. Ik zou mezelf vb. kunnen opleggen om de opgenomen uitzendingen van ‘de slimste mens’ enkel te bekijken als ik op de hometrainer zit. Misschien lukt dat wel. Wie weet.
Conditio sine qua non, dus.
Punt 4
Daarnaast wil ik ook mijn extra kilootjes kwijt die ik sedert de operatie in juni zorgvuldig opgespaard heb. Het zijn er vijf en dat zijn er net vijf te veel. Die moeten er af. Mijn buik moet terug plat. Dus vaarwel liters chocomelk en cola en welkom liters water.
Of misschien moet ik niet te drastisch beginnen? Als ik nu eens de helft van mijn dwaze drinkgewoonte vervang door water dan kan ik nog voor de helft blijven zondigen. Dat zou misschien toch al een kilo of twee kunnen schelen.
De andere kilo’s moeten via het sporten er af gaan.
O ja, zeker weten!
Conditio sine qua non, anders zal mijn goesting om te gaan sporten vlug minderen.
Punt 5
En dan… ja dan… moet ik dus ook dringend nog werk maken van een rookstopplan. Dat is andere koek, héél andere koek. Dat moet ik heel goed van tevoren bedenken en eerst mezelf veel beter overtuigen.
Maar daar wil ik nu zelfs nog niet te veel aan denken. Het een na het ander!
Punt 6
Een goed lief vinden.
Waar? Hoe? Waarom? Wie? Wanneer?
Nu de operatie, de verhuis, de bestralingen en het inrichten van het nieuwe huis achter de rug zijn, zou ik toch ook graag een leuke man leren kennen om vanaf nu alle leuke en iets minder leuke dingen te kunnen delen.
Dit puntje lijkt voorlopig, buiten mijn wil om, ergens te zweven in de lucht.
Zo, het is nog geen nieuwjaar,
maar dit zijn mijn goede voornemens sedert vorige week.
Benieuwd of het me allemaal lukt?
Ik ben nog veel benieuwder 🙂